Endless saga of a hopeless fatty

Mahirap bumitaw sa bagay na kaka-amin mo lang sa sarili mo na meron ka pala,

Mahirap tapusin ang bagay na pasimula palang...

Pero mas mahirap na ang natuklasan mong bagay ay kaya mong hawakan, kaya mong maramdaman, pero hindi mo parin maaring maangkin...

Di mabitawan ang hindi kayang mahagkan..... tang ama!

Nakakatuwa na sa oras na naramdaman mo na ang sakit sakit na pala, sa oras na hinayaan mo ng tumulo na ang mga luha mo at humiyaw, sa sandaling hinayaan mo nang aminin sa sarili mo ang ayaw mong akalaing nararamdan mo... sa saglit na dumaan sa isip mo na naloko ka nanaman... na umiibig ka nanaman sakanya...

na ganun parin… na sa pagranas muli ng mga ganung pakiramdam,

ay sakit parin ang nanunuot…

dahil alam mong sa muling pagkakataon, di parin puwede… di na talaga puwede…

di siya dapat puwede…

Oo magulo ako...leche...

Yes it's official, I'm in love again...

and it took me tons of roller-coaster rides with YOU, addictions, peer pressure and lectures, an assumed failed hypothesis, and lastly, the feeling of love's pain first before admitting to myself that yes, I'm in love with you...

too bad that i have to leave it... YOU know why...

I need to...


So for the nth time... the cycle of consuming you until i got sick would begin again...


I really have to know when would this end... this fucking cycle:

I'll try to forget, then I'll remember, I'll be hurt, then I'll try to forget again... and then you'll fucking come around again, round and round it goes! FUCK!

Haay...

a prisno que existe

PRISNO
malabong bulwagan ng mga salitang pilit tinutugma

Di ako makagalaw sa pitis ng kanyang mga bisig
Minsa’y ninais kong pumiglas Pero ngayo'y mukhang hindi ko na yata ibig
Nakatali ako sa gapos na siya ang may sadya,
Pero gugustuhin ko pa nga bang kumalas sakanya?

Hawak niya ang aking mga kamay na ayaw niyang bitawan
Di pa nagpaawat at tinali pa ang aming kamay na magkaugnayan
Yakap niya'y sa sobrang higpit ay parang di na ko makahinga
Ayaw niya kong pakawalan, pero gugustuhin ko pa nga ba?

Mahigpit, masikip
Walang agwat na makikita sa bawat anggulo
Magkasama, magkalapit
Wala na akong kawala

Nanghihina na ako sa bawat minuto lumilipas sa kanyang pagbihag,
Na parang pag pinakawalan niya ko ay tila di ko na makakaya
Ako'y nakabilanggo sa kanya, malayo sa kalayaan
Pero bakit parang hindi mabahiran ng lungkot ang di ko mapigilang saya

Sa pagkakulong sa kanya o sa kalayaan ng pag-iisa
Hindi na mawari ang nais mangyari
Kasayahan lang ang aking mithi
Kaya kailangan ba maging malaya para maging masaya?

malabong halo

enough about whining...

enough about whining on the things that you thought you knew, or felt...

things that you thought you have realized or noticed because of boredom

that you thought you need now or you thought that you are pressured to do... but no... not really!

you thought was real... but just an illusion caused by aging and fabricated fear of solitude amidst all the committed jerks...

thought was real but can never be true...


Haay...

Really... i just got over it... realized that there are more important things in life right now than having illusions on needing something that I'm not sure of, or something that is not yet worthy of me, or something that I thought it was something else... ang gulo hehehe!

oh well, back to zero again...

at least I've learned something...

don't worry, I would still be looking for it, still be waiting for it... but not in you anymore that's for sure, or in anyone else... for now...


tama na muna ang sawsaw,
maglalamyerda nalang muna ako,
maghahanda nalang ako para sa isang bonggang-bonggang paglublob...

Sana...

Maghihintay ako...


Oo nga pala...

To that never-ending container of my experimented potions, with formulas, and all that experimental shit...

sayang, I thought na tama na ang hypothesis ko this time, mali parin pala...

but anyway...

thanks again...

sa uulitin... chos!

oh boy

I've said this before... a lot of times... but I hope this time... it would really happen...

For the nth time...

Ayoko na...

Please...

Tama na talaga... ayoko na talaga...

Parang awa niyo na...

Ayoko na...

Nahihirapan na ko sa mga simpleng patakas na saya na nakukuha ko sayo
Mga saya na siyang nagdudulot din ng unti-unting pagkasawi ng iba...
Hindi pa masakit, hindi pa ko nakakasakit,
pero kailangan ko pa bang maghintay?

Masaya pa ngayon, pero pano na sa susunod
Hindi ako makakasigurado, ikaw may masisigurado ka ba sakin?
Ang kaya ko lang ay umasa,
pero kahit yun, hindi narin yata puwede,

kaya ko pa, kaya kong kayanin ang sakit,
pero ayoko ng maging makasarili,
kung dati ako lang ang nasasaktan na matagal na kong sanay,
iba na ngayon, maari na kong makasakit

Dapat na nga ko sumuko...

tama na talaga...

sana...

Please...

Wag ng hayaan pang humantong sa mas masakit na katapusan...

Hindi ko na tatapusin, kakalimutan ko nalang...

Kakalimutan ko nalang ang mga pakiramdam na hindi naman talaga nasabi...

Mali, pero ayun lang ang tamang paraan sa ngayon...

Sana...

Please...