BULACAN AND OTHER STORIES

Pinili kong tumakas muna sandali, tumakas sa halimaw na ako ang gumawa.

Hindi pa ko handang humarap, marahil sa takot, sa takot na ako'y masiklaban ng kanyang pwersa... pwersa na ako din naman ang-nagdulot...

"wala na kong magawa, kung may nagawa lang ako sana..."


Saturday was one hell of a day...

Everything was running smoothly in the morning, i clocked-out early from work, took a first-time independent trip to Monumento, met up with Kuya Wilmar for a tapets thing in Bulacan,

so-so and so-so...

But then dark clouds covered the blue sky as I enter Bulacan...

Nag-shower ako sa malakas na ulan na welcome sakin ng bulacan,
Pauwi ay may pahabol na isang bagsakang ulan bilang pagpapaalam,
Pinaglakad pa ko sa isang tulay over NLEX na puro truck at bus ang dumadaan, para lang makaabot sa tamang sakayan...

Dumagdag pa ang pagka-epekto ng iba kong mga responsibilidad...


Malagkit, basang-basa, tuyot ang lalamunan, nangangatog, naluluha...


Huli na ang lahat sa araw na yon... maaga pa lang ay nag-badya na ang Bulacan ng masamang pangitain... at nakita ko na nga,

hindi, pinikit ko nalang ang mata ko...


Natakot na ko, kailangan muna magliwaliw sandali...


wala pa kong nagagawa, walang mapanghawakan...
kung meron man, di parin sapat...


"kung ito talaga ang kapalaran ko, wala na kong magagawa..."


Hindi meron pa, siguro sa aking pagbabalik... pero kailangan ko munang tumakas... ng kahit saglit...


Bulacan will never be the same again...

BULACAN WILL NEVER BE THE SAME AGAIN...


"Kailangan ko ng huminga ng malalim para sa panibagong linggong paparating!"


Ang drama... osige na at makapag yosi nga muna ulit...